dla wszystkich, lecz nie dla każdego | Krzysztof Kudłacik
Wczwartek 11 sierpnia stuknęła 15ta rocznica ślubu Anettki ze mną… że tak powiem.
Fajna rocznica – bo to jest rocznica dobrego małżeństwa.
Wszelkie próby podsumowania byłyby moim zdaniem mocno przedwczesne :)
Ale parę słów chcę powiedzieć.
Małżeństwo o takim stażu uczy wielu rzeczy.
Przede wszystkim uczy miłości.
Tak, Chlip tu był. Był w Andrychowie. Własną osobą i wraz z trupą wędrowną.
W ten sposób miałem 2w1, czyli szalenie sympatyczne doświadzczenie spotkania z Piotrkiem, a potem już impresje artystyczne.
Obydwa wysokiej jakości.
To dobra rozrywka na lato. Polecam.
Udało się w tym filmie zachować proporcje. Można się emocjonować przez cały film, choć widz zna zakończenie. Silna strona tego filmu to brak trywializacji – Spielberg o dziwo nie poszedł w efekciarstwo lub dziecinny dydaktyzm (jak w AI). Słaba strona filmu to jednak niedosyt przy budowie głównych postaci – tu: ojca i córki – i najbardziej syna.
Jarek dał mi trochę do myślenia. Bo właściwie czy my na coś czekamy?. Oczywiście chodzi o to, czy czekamy na nowego następcę Jana Pawła II na Stolicy Piotrowej.
Miniony tydzień był niezwykły. Wspaniały. Niepowtarzalny.
Ale bądźmy ostrożni, by idole nas nie zaślepiły.
Zrozumiałem, choć późno. Wcześniej nie widziałem tej perspektywy. Wydawało mi się, że papież powinien unikać epatowania swoją starością i schrowaniem. Odbierałem to jako coś nie na miejscu.
I nagle stało się jasne i oczywiste.
To jest tylko człowiek – zgęty brzemieniem choroby parkinsona. Właśnie to jest istotne – to był człowiek tak samo, jak moja babcia Kasia, czy matka. On się zmagał — ze sobą, z chorobą i brzemieniem losu: Totus tuus.
Zrozumiałem to w jakimś dziwnym błysku intuicji nie znoszącej sprzeciwu i dającej pewność zupełną.
Nie lękajcie się – to chyba najważniejsze przesłanie ostaniego tygodnia. Tygodnia agonii Jana Pawła II, jego śmierci i złożenia w grobie. Bardzo celnie odnotował to Tomek.
Matko Boża Wyzwolicielko, ulituj się
nad wszystkimi naszymi zmarłymi braćmi,
szczególnie nad tymi, którzy miłosierdzia
Pana najbardziej potrzebują.
Oręduj za wszystkimi, którzy nas opuścili,
aby ukończone zostało dzieło oczyszczającej
Miłości. Niech nasza modlitwa, złączona
z modlitwą całego Kościoła, wyjedna im radość,
która przekracza wszelkie pragnienia,
a naszych braci tu na ziemi poddanych próbie
i zagubionych niech podtrzyma na duchu
i przyniesie im pociechę.
Matko Kościoła, pomóż nam, pielgrzymom,
każdego dnia lepiej przeżywać nasze przejście
ku Zmartwychwstaniu. Ulecz nas z wszelkich
zranień serca i duszy. Uczyń z nas świadków
Niewidzialnego, już teraz ukierunkowanych
na dobra, których oko nie może dostrzec.
Uczyń nas apostołami nadziei na wzór czuwających
o świcie. Ucieczko grzeszników i Królowo
Wszystkich Świętych, zjednocz nas wszystkich
owego dnia na wiecznym święcie Paschy,
w Domu Ojca przez Chrystusa Pana naszego.
Amen.
Modlitwa do Matki Bożej z Montligeon (tłum. autora świadectwa z: Jean Marc Bot, Le Temps du Purgatoire, Editions de l’Emmanuel 2002, s. 144-145)