dla wszystkich, lecz nie dla każdego | Krzysztof Kudłacik
Fotograf Seamus Murphy wydał właśnie album z czarno-białymi fotografiami z Afganistanu A Darkness Visible. Oto jedno ze zdjęć:
Pełny rozmiar: http://digitaljournalist.org/issue0908/murphy-bp.html?iid=23
No cóż… chyba nie umiem dać komentarza. Wspaniałe.
The Longest Way 1.0 – one year walk/beard grow time lapse from Christoph Rehage on Vimeo.
Dawno nie trafiłem na dostatecznie dobry cytat tygodnia. Tym razem jednak mam! Oto złotousty minister obrony narodowej Bogdan Klich zechciał wypowiedzieć się po śmierci polskiego żołnierza w Afganistanie:
Pozostaniemy w Afganistanie, bo taka jest polska racja stanu – od tego zależy przyszłość NATO – dodał. Klich podkreślał, że istotą współczesnych konfliktów asymetrycznych jest ochrona granic tysiące kilometrów od nich.
Podkreślenie moje. Piękna, współczesna, zamerykanizowana nowomowa. Obawiam się także, że sieje się tu jakiś zamęt – wątpię, aby granic można było bronić tysiące kilometrów od nich. Owszem, można tysiące kilometrów od Polski bronić polskich obywateli, ale granic państwa?
Wczoraj obejrzałem klasyka mojej wczesnej młodości: Paragon gola! (1969)
Aż się łezka w oku kręci – cała fura kultowych postaci i gadżetów. Wróciłem do tego filmu, ponieważ prawie wyblakł w moich wspomnieniach – oglądałem go jakoś we wczesnych latach 70tych.
Pierwszym kultowym gadżetem, który rzucił mi się w oczy to motocykl Gazela, którym jeździł idol bohaterów filmu – piłkarz Wacław Stefanek grany przez Józefa Nalberaczaka:
Dla mnie SHL Gazela – i to szczególnie w wersji Trophy, jaką jeździł Stefanek – to pojazd kultowy. W mojej chłopięcej wyobraźni nie pojąłem, jakim cudem można w nocy brać zakręt motocyklem, któremu nie skręca się przedni reflektor!
Gazela w pełnej krasie:
Określenie moja ulica należy brać jako przenośnię, bo to zaledwie ulica przy której pomieszkuję w Krakowie w tygodniu roboczym. Ale jest tam mur otaczający boisko WKS Wawel i ten mur od zawsze pokryty był graffiti. Jak mam okazję obserwować od ponad dwóch lat pomalowanie go nie było jednorazowym aktem. Systematycznie raz lub dwa razy w roku stare murale zastępowane są nowymi. I to wcale nie gorszymi. Poniżej parę nowości:
Los sprawił, że oto na świeżo dotarły do mnie nowe ciekawostki dotyczące zagadnienia prawdy i wiarygodności słynnych fotografii. Oto Lens opublikowało fragment książki Photography After Frank autorstwa Philipa Geftera (były picture editor w The Times).
O prawdzie i wiarygodności fotografii – w pierwszym rzędzie chodziło o fotoreportaże – pisałem w jednym z poprzednich wpisów. Esej Geftera podaje nowe ciekawe historie słynnych zdjęć, które rzekomo wiernie oddawały prawdę, jednak po bliższym przyjrzeniu się ukazują się jako zaaranżowane sceny, które z faktycznymi wydarzeniami mają tylko pośredni związek.
Zacznijmy od mocnego uderzenia – zdjęcia Roberta Capy Upadający żołnierz:
Dziś zajechałem wczesnym porankiem na parking dworca PKP w Krakowie.
Moim oczom ukazał się taki przecudny obrazek:
Autor: Chris Bickford
http://www.chrisbickford.com/
