head.log

Wczoraj obejrzałem klasyka mojej wczesnej młodości: Paragon gola! (1969)

Aż się łezka w oku kręci – cała fura kultowych postaci i gadżetów. Wróciłem do tego filmu, ponieważ prawie wyblakł w moich wspomnieniach – oglądałem go jakoś we wczesnych latach 70tych.

Pierwszym kultowym gadżetem, który rzucił mi się w oczy to motocykl Gazela, którym jeździł idol bohaterów filmu – piłkarz Wacław Stefanek grany przez Józefa Nalberaczaka:

Dla mnie SHL Gazela – i to szczególnie w wersji Trophy, jaką jeździł Stefanek – to pojazd kultowy. W mojej chłopięcej wyobraźni nie pojąłem, jakim cudem można w nocy brać zakręt motocyklem, któremu nie skręca się przedni reflektor!

Gazela w pełnej krasie:

Zdjęcie pochodzi ze strony: http://shl-gazela.republika.pl/shl.slaczek.html

Stefanek o ile dobrze zauważyłem jeździł pojazdem, który na powyższym zdjęciu stoi z tyłu – ma jasny kolor obudowy reflektora i zbiornik. Taka szata kolorystyczna zdobiła często Gazele używane przez Milicję – przypomnijcie sobie innego klasyka: Przygody psa Cywila!

Druga rzecz, która była kultowa to breloczki. Przecież każdy szanujący się chłopak na moim podwórku musiał mieć u paska w spodniach zwisający breloczek! Breloki były różne. Jeden z moich nabyłem bodaj na jakimś odpuście – przedstawiał westernowego szeryfa.

Jak widać z poniższego screena, Paragon także miał stosowny brelok:

Oczywiście swoje spodnie a la dżinsy miały stylowo podwinięte nogawki.

I jeszcze jedno. Tym razem już tylko w kwestii filmu. Jednym z bliskich przyjaciół Paragona jest Boguś aka Perełka.

No i tu mam zagwozdkę. Wedle metryczki filmu Perełkę grał Janusz Smoliński. Jednak ja nie mogę się pozbyć wrażenia, że Perełkę grał Henryk Gołębiewski – spójrzcie na powyższy screen: ta sama grzywka, zawadiacki sposób bycia i niemal identyczny krój ust. Mnie to podobieństwo powaliło. Nie mogę się od niego odciąć… choć zapewne jestem w błędzie. Perełka wygląda tu na dość młodego chłopca, a Gołębiewski w trakcie kręcenia tego filmu był ciut starszy – miał prawie 14 lat (ur.1956r.). Nie całe dwa lata później pokazał się w Wakacjach z duchami.

Jeszcze jedna uwaga o reżyserze Paragona – Stanisława Jędryki. Rzut oka na jego dokonania pokazuje, że całe moje pokolenie wychowało się na jego młodzieżowych przygodówkach. Któż z nas (starszaków) nie zna Wakacji z duchami, Podróży za jeden uśmiech, Stawiam na Tolka Banana, czy Szaleństw Majki Skowron?

Jego filmy miały to do siebie, że były zwykłym kinem młodzieżowym. Unikały wątków ideologicznych i jedynie słusznej linii partyjnej, choć oczywiście w pewnym zakresie respektowały komunistyczną poprawność polityczną. Nawet jak wczoraj oglądałem Paragon gola! to zwyczajnie oglądałem dobrze pomyślany film przygodowy z barwnymi postaciami, dość dobrze osadzony w realiach przełomu lat 60 i 70tych. Zgoda – jest tam społeczna dydaktyka związana z próbą dobrego wychowania młodzieży, ale pamiętajmy, że nadal oglądamy dzieci ulicy, a nie ugrzecznionych sztubaków.