head.log

Playing For Change | Song Around The World „Stand By Me” from Concord Music Group on Vimeo.

Rodzinne zdjęcia, to zawsze trudne zadanie. Ale można próbować. Kiedyś się uda.

PS.

backstage z dedykacją dla jednego z mich ulubionych fotografów – Chlipa!

Właśnie, polegliśmy. Kacper pozostanie na razie w domu.

Bardzo chcieliśmy posłać Kacperka do przedszkola. Zapisy były już niemal rok wcześniej. Zapisy i potem eliminacje. Udało nam się – Kacper został przyjęty w konkursie. Potem chyba od marca czekaliśmy i staraliśmy się, żeby nasz chłopak usamodzielnił się: żeby samodzielnie robił siku i kupę. Namowy, prośby, groźby, pokazywanie jak się to robi, pokazywanie kuzyna i kolegi, którzy już to umieją, dwa nocniki (grający i standardowy), małe krzesełko z wyciętą dziurą w siedzeniu … itd. – nic nie zadziałało.
Przełom nastąpił dopiero w połowie sierpnia.

Zaczęło się od tego, że w czasie gorącego lata Kacper zorientował się, że bieganie bez pieluchy (pampers) jest o niebo wygodniejsze niż z pieluchą. Ale to tylko początek, bo kiedy chciało mu się sikać, to nieodmiennie wołał, aby zakładać mu pampersa. Drugi i chyba kluczowy moment to jakieś popołudniowe wyjście nad rzekę, kiedy nagle zachciało mu się sikać, a żona zorientowała się, iż nie ma pieluch – więc nie było innego wyjścia, jak sikanie na trawę. Chyba tydzień później Kacper sam z siebie stwierdził, że chce się wysikać na stojąco. Stanął na podkładce z deski do pływania i wreszcie się udało …!
Potem przyszła reszta: czyli efektywne wykorzystanie podkładki dla dzieci pod deskę klozetową. No i oczywiście wzmocnienie z naszej strony w postaci paru wypasionych samochodzików (metalowe, otwierane drzwi, etc.). Kacper był już samodzielny! Mógł iść 1 września do przedszkola. I poszedł.

(więcej…)

Planowo oderwałem się od spraw publicznych. I to wiele lat temu. Oczywiście nigdy nie było tak, że nie wiedziałem, co się dzieje i dlaczego. Miałem i mam nadal jakiś tam ogląd rzeczy społecznych i politycznych. Ale nie wzbudzają one we mnie poważniejszych emocji.

Jednak ostatnie wydarzenia związane najpierw ze strajkiem lekarzy, a obecnie także i pielęgniarek zbudzają dość niepokojące myśli: kto tu u diaska stracił kontakt z rzeczywistością? Kto odciął tę istotną dla życia pępowinę łączącą nas z poczuciem zdrowego rozsądku i prostym przewidywaniem przyszłości?

(więcej…)

Podkusiło mnie i zabrałem się za książkę J.Updike Terrorysta. Nowy tytuł był mocno reklamowany w Trójce – jakoby autor dokonywał swojego rozrachunku z Ameryką po ataku na WTC. I to właśnie mnie zaintrygowało.
Od razu powiem jasno: nie doszukałem się tego rozrachunku. W żadnym wymiarze.

Całość sprawia wrażenie układanki nie całkiem zbornej i dopasowanej. Nie nazywam tego wprost niespójnością – bardziej pasuje tu termin eklektyzm. Chociaż to ten gorszy eklektyzm.
Mamy zatem podstawowy wątek młodego muzułmanina Ahmada Mulloya – pół Araba (Egipcjanina), pół Irlandczyka. Obok tego znajdujemy historię związku jego matki z pedagogiem szkolnym Ahmada (Jack Levy). Towarzyszy temu plan z opisem relacji pedagoga z jego żoną. Dopełnieniem jest sama warstwa sensacyjna, która zasługuje lepiej na określenie powłoki, bo w istocie – trochę wbrew tytułowi – nie odgrywa poważniejszej roli.

(więcej…)