head.log

Oto dziś Paulinka kończy pierwszą klasę szkoły podstawowej. Qrcze – czy mam się jakoś specjalnie poczuwać? Hmmm … sam nie wiem. Na pewno mam naoczny dowód dorastania córki. To wspaniałe oglądać, jak kolejno przechodzi te szczeble życia, które kiedyś mnie samego ukształotwały. No tak … to zupełnie dziwne uczucie. Nie wiem, czy go umiem poprawnie przyjąć. Dla mnie Paulina to możliwość weryfikacji własnych doświadczeń – to pośrednia szansa na alternatywę mojego własnego losu. Taka pokrętna metoda na życie na nowo.