head.log

Oto Rzepa donosi o raporcie Komisji Europejskiej. KE donosi ni mniej ni więcej, że obserwuje zjawisko drenażu mózgów: ucieczkę wykształconych młodych ludzi z Polski do Unii. Doniesienie wydało mi się ciekawe na tle propagandowego obchodzenia w Polsce rocznicy wejścia do Unii.

Wyjeżdżają głównie ludzie bardzo młodzi (połowa ma mniej niż 29 lat), przede wszystkim mężczyźni, najczęściej z wschodniej i południowej Polski. Zaskakuje wysoki odsetek osób z wyższym wykształceniem wśród emigrantów zarobkowych. Aż 25,7 proc. z nich ma wyższe wykształcenie, w całej populacji Polski zaś – 14,7 proc. „Wskazuje to na pojawienie się zjawiska drenażu mózgów” – ocenia raport Komisji.

Jak pewnie niektórzy czytelnicy tego bloga pamiętają, prezentuję dość zdystansowany stosunek do Unii Europejskiej. Wniosek o drenażu mózgów w Polsce dokładnie potwierdza jedną z moich głównych cywilizacyjnych obaw, jakie żywiłem i nadal żywię wobec Unii Europejskiej. Jednak nie napiszę a nie mówiłem! Teraz trochę o czymś innym. Ważne jest, iż raport opisywany w RZ jest autorstwa instytucji europejskiej i żadne nasze krajowe wojenki polityczne nie mają wpływu na jego treść. Całość zwróciła moją uwagę także z powodu mocno propagandowo forsowanego u nas obchodzenia rocznicy wstąpienia do Unii.

W notatce prasowej brak mi tu paru detali. Być może wniosków  lub sugestii.

Po pierwsze, mam wrażenie, że słowo drenaż nie całkiem tu pasuje. Widzę tu raczej prostą emigrację zarobkową:

Jaką pracę mogą znaleźć dobrze wyedukowani emigranci w zachodniej Europie? Na przykład w Wielkiej Brytanii i Irlandii czekają na nich głównie – jak zaznaczono w raporcie – prace „proste i nisko płatne”.

– Oferta dla imigrantów po zawodówce i tych z dyplomem magistra jest bardzo często taka sama – mówi dr Paweł Kaczmarczyk z Ośrodka Badań nad Migracjami UW

Zatem ci ludzie opuszczają Polskę z własnej, nieprzymuszonej woli. Żadni head-hunterzy, poszukiwacze talentów lub wysoko wyspecjalizowanych fachowców na nich nie zarzucają sideł. Wcale zatem nie chodzi o realizację zawodową.

Mój bliski przyjaciel pracował w Anglii w Tesco bodaj 19 miesięcy. Na nocnej zmianie uzupełniał na półkach ciężki napoje wykupione przez Brytyjczyków. Magister nauk społecznych. Wrócił ze względów rodzinnych.

Po drugie, dość zaskakująco wypada rozkład geograficzny emigrantów. Najczęściej wyjeżdżają młodzi, wykształceni ze wschodu Polski i z południa. O ile Polska B, wschodnia ściana może tu pasować, to obecność południa jest dla mnie zaskoczeniem. Generalnie mam na myśli to, że przypuszczalnie te regiony nie oferują młodym ludziom możliwości pracy, rozwoju zawodowego, dorobienia się – lub zwyczajnie – godnego utrzymania.

Kolejna sprawa, która mnie ciekawi, to rozkład zawodowy emigrujących za chlebem. Czy są jakieś szczególne grupy zawodowe narażone na wyjazdy? Innymi słowy: kogo kształcimy bez potrzeby? Po czwarte wreszcie. Kwestia powrotów. Jaka część wracających to ludzie z wykształceniem? O tyle jest to ciekawe, iż zwykle badania dotyczą deklaracji powrotów, a nie rzeczywiście wracających do Polski. Ponoć jedna trzecia emigrantów deklaruje powrót w ciągu najbliższego roku. Nie wiemy, ilu z nich skończyło wyższą uczelnię i ma dość pracy na przysłowiowym zmywaku.

Wszystkie te informacje warto byłoby znać, bo wtedy można by lepiej ocenić sens naszej obecności w Unii Europejskiej oraz przyjrzeć się wyborczym obietnicom PO-wrotów do kraju z emigracji.