dla wszystkich, lecz nie dla każdego | Krzysztof Kudłacik
Margaret Bourke-White, jedna z najsłynniejszych fotografek magazynu LIFE. Poniżej zdjęcie pokazujące kolejkę po chleb (Kentucky, 1937)
źródło: Masters of Photography http://42.pl/u/2rhF
Zapewne jeden z najstarszych filmów w kolorze nakręcony w 1922r. w Paragon Studios (Fort Lee, New Jersey). Znalazłem za pośrednictwem Smashbox
Pełny opis tutaj: http://1000words.kodak.com/post/?ID=2982503
Użyty materiał to Kodak Kodachrome – każdy, kto zetknął się z analogową fotografią, wie, co to jest ;)
Nabyłem Yashica Mat 124 G – jedno z moich marzeń. Założyłem do testu TriX 400 TX. Przysłona na f5,6.
Pozuje: Gabriela. Jej sesja do obejrzenia pod tym adresem.
Zofia i Stanisław, moi rodzice.
Naszym bardzo nie odległym sąsiadem jest Kacper – rówieśnik mojego syna. Oto kilka razy samorzutnie dzieciaki bawią się wybornie. Tym razem to jest zabawa przelewania z pełnego w próżne i robienie super-mikstury.
Urlop postanowiliśmy spędzić na wyjeździe. Skromnym, ale takim, który nas zadowoli. Wybraliśmy się przez Rzeszów do Przemyśla, a dokładniej na wieś 8 km na południe – do Dybawki. Znaleźliśmy tam dobrą ofertę z gospodarstwa agroturystycznego – całość załatwiliśmy telefonicznie, robiąc rezerwację chyba tydzień wcześniej. Trasę podzieliliśmy na dwa etapy – najpierw dojechaliśmy do Rzeszowa, gdzie u szanownego szwagrostwa przenocowaliśmy, aby następnego dnia ruszyć w dalszą drogę przez Łańcut do Przemyśla i Dybawki.
Zwykle trasę z Andrychowa do Rzeszowa skracam – jadę przez Kalwarię Zebrzydowską, Sułkowice, Myślenice, Dobczyce do Bochni, gdzie wjeżdżam na trasę już prosto do Rzeszowa. Niestety w okolicach Dobczyc natknęliśmy się na spore roboty drogowe. A następnie okazało się, że przejazd przez Winiary na Gdów jest niemożliwy. Drogowskaz kierował nas dość enigmatycznie na Wieliczkę. Cóż było robić … poznaliśmy uroki polskiej krainy w okolicach Wieliczki. Dopiero w tej ostatniej wjechaliśmy na trasę prowadzącą do Bochni. Ten cholerny objazd kosztował nas oprócz zdrowia także jakąś godzinę czasu.
Misha mieszka w Moskwie. Wykonuje genialne ambrotypy.
Sami zobaczcie.
Więcej na jego stronie: http://www.mishaburlatsky.com
Dziś miałem okazję odsłuchać najnowsze dzieło jednego z moich ulubionych artystów – Toma Jonesa, album Praise & Blame. Otwiera go ten utwór Boba Dylana:
Cudowny album! Wspaniałe, surowe brzmienie, a sam siedemdziesięcioletni Jones jest jak wino – im starszy, tym lepszy. Recenzja Praise & Blame z Allmusic zwraca uwagę na mocno religijne podłoże tego albumu.