head.log

Przychodzę dziś do fabryki i bladym świtem dział prawny śle mi list. List dotyczy ustawy lustracyjnej. Z jednej strony stwierdza się, że zgodnie z literą prawa portal nie prowadzi działalności wydawniczej lub dziennikarskiej (Spółka nasza nie wykonuje działalności wydawniczej czy prasowej, zgodnie z definicjami legalnymi tych pojęć), zatem nie podlegamy ustawie lustracyjnej.
W sumie to jest racja. Stanowimy – jak to ktoś szalenie trafnie ujął – agregator treści stworzonej gdzie indziej. Jednak wielu z nas ma specjalne zaświadczenia oficjalnie wydane przez firmę, ze zdjęciem i formułką prawną w której prosi się o potraktowanie nas jak dziennikarza. Sam w ten sposób chyba dwa lub trzy razy wchodziłem na różne imprezy kulturalne – czyli jako dziennikarz. Ale to są raczej wyjątki od reguły i nie jest to powszechne. Bo dziennikarzami nie jesteśmy.
Mniejsza o to.
W innym akapicie nasz dział prawny pisze:

Mając jednak na względzie fakt, iż powyższa ocena stanowi jedną z możliwych interpretacji obowiązujących przepisów prawa, informujemy Państwa, że w przypadku przygotowania przez Państwa oświadczeń lustracyjnych, zostaną one przekazane bezzwłocznie do Biura Lustracyjnego Instytutu Pamięci Narodowej, celem rozpoznania, zgodnie z przepisami Ustawy lustracyjnej. Informujemy jednocześnie, iż oświadczenia lustracyjne powinny być przygotowane według wzoru ustawowego (załącznik do niniejszego maila) i przekazane do biura Zarządu

Masz babo placek. Oto dylemat obywatelsko – egzystencjalny: lustrować się, czy nie lustrować? Oto jest pytanie. Sprawa jest tym ciekawsza, że w moim przypadku mogę to przećwiczyć na własnej skórze.

Innymi słowy – czy wysługiwałem się reżimowi komunistycznemu?
Pomyślmy.
Zróbmy sobie malutki rachuneczek sumienia …

Ojciec mimo, że należał do partii PZPR, to w domu często słuchano zakazanej przez komunistów Wolnej Europy. Więc to chyba nie tędy droga. W okresie szkoły podstawowej (im.Mieszka I w Roczynach) chyba dwa razy zostałem przymuszony przez nauczycielkę historii do udziału w jakichś olimpiadach o historii partii czy innego marksizmu-leninizmu. Zakuwałem więc pilnie programy partii, nazwiska komunistów, czy daty plenów i zjazdów. Jednak efekty tych moich startów były dość marne, bo niczego nie zdobyłem. Cholera wie czemu?

Przyznaję ze skruchą, że uwielbiałem pochody pierwszomajowe. Można było tego dnia obejrzeć, jak wygląda od środka zakład pracy mojego ojca, bo był to jednocześnie dzień otwarty fabryki. Ponadto, uczestnicy manifestacji otrzymywali śliczne szturmówki w czerwonym i biało-czerwonych barwach. Gdzieś w rodzinnych archiwach fotograficznych mam chyba nawet zdjęcie, jak maszeruję w pierwszym rzędzie ze szturmówką obok ojca. Chyba nawet byłem wtedy bardzo zadowolony i dumny! Do szturmówki można było dostać jeszcze jakieś znaczki do wpinania w klapy ubrania.
Przyznaję zatem, iż byłem w ten sposób utrwalaczem władzy komunistycznej w Polsce! Głównie w okresie władzy pierwszego sekretarza Edwarda Gierka.

Także w tamtym okresie byłem harcerzem i należałem do specjalnej służby pod nazwą Młodzieżowa Służba Ruchu. Więc miałem do standardowego mundurka biały pas z przekładką przez ramię, lizak ze znakiem stopu, gwizdek i bodaj beret. Wszystko to było śliczne i fajnie się w tym czułem. Chyba parę razy nawet z kolegami pełniliśmy służbę na ulicach Andrychowa pilnując skrupulatnie, aby żadni wichrzyciele społeczni nie próbowali przechodzić przez jezdnię poza pasami! gdy ktoś próbował popełnić to wykroczenie, gwizdaliśmy przeraźliwie gwizdkami i nawet pouczaliśmy. Pomagał nam w tym niemoralnym procederze zwykle jakiś funkcjonariusz służb – tu: drogówki.
Zatem ponownie przyznaję: czynnie wspierałem reżim komunistyczny zwalczający przejawy swobody i wolności na ulicach naszych miast i wsi.

Na koniec – miałem sporą kolekcję znaczków (tych do wpinania w klapy) upamiętniających kolejne zjazdy partii komunistycznej w naszym kraju.
Ale to chyba się nie liczy, bo to raczej działalność prywatna i specjalnie się tym nie afiszowałem – no może poza środowiskiem kolekcjonerów znaczków wszelakich.

Patrząc tak z perspektywy lat na moje nikczemności, stwierdziłem, że:

oświadczam, że nie pracowałem/nie pracowałam, nie pełniłem/nie pełniłam służby ani nie byłem/nie byłam świadomym i tajnym współpracownikiem organów bezpieczeństwa państwa w rozumieniu art. 2 i 3a powołanej ustawy

No chyba, że Szanowni Czytelnicy mają inne zdanie? :)