dla wszystkich, lecz nie dla każdego | Krzysztof Kudłacik
SMS od Paulinki: Kocham cie narysowalam dziwnego stworka kot spi caly dzien jest mruz dlatego kot nie chce wychodzic na pole ale kiedy mamy nie bylo to babcia wywalala kota bu[tem]”
Zachowano oryginalną pisownię.
Od niemal trzech dni mamy halniaka – wieje gwałtowny i silny wiatr. Wręcz wytrzymać nie można taki łopot i hałas. Mamy sypialnię od zachodniej strony domu, więc uderzenia wiatru są szczególnie odczuwalne (tu, gdzie mieszkam wiatry są głównie zachodnie). Bywa, że dźwięk wiatru potrafi nas zbudzić w nocy. Brrr
Żeby było śmieszniej, wycie wiatru wzmacniane jest w różnego rodzaju otworach wentylacyjnych – to też są naturlane kanały wpadania podmuchów do samego mieszkania. Oto dziś stoję przy kuchence gazowej i przygotowuję grysik dzieciakowi, a z okapu odprowadzającego dmucha „zefirek”. W otworze wlotowym okapu kuchennego jest wentylator – kręci się jak szalony.
Jadamy w tym tygodniu (bo to cykle tygodniowe) w bistro „Pod 13tką”. Tu rządzi pani Czesia. Fest baba. Ale jedzonko całkiem smaczne. Zaserwowałem sobie kaszę z gulaszem. Baaardzo miłe. Piotr wykonał wyrok na barszczyku z krokietem (ostatnia sztuka!) i zupie gulaszowej z chlebusiem. Hala wejżała na rybkę po grecku z jakimiś sałatkami
No i tydzień za nami … niemal
Zawsze zadziwiali mnie ludzie z półkami pełnymi książek o tematyce religijnej. Nie rozumiem ich. Niestety. Dlaczego „niestety”? Być może dlatego, że od zawsze byłem blisko Kościoła i wiary. Ale w pewnym momencie moja wiara poszła własną ścieżką. Nie zrozumiejmy się źle – jestem osobą wierzącą. Choć można mieć pewne obawy, czy byłbym w stanie przejść test prawowierności np. dla Kościoła katolickiego. Zatem zapewne ze względu na własną przeszłość i własne życie czuję jakiś dysonans względem ludzi, którzy cenią (i często praktykują) lektury o których mowa. Być może intuicyjnie przeczuwam, iż oni są na właściwej ścieżce – być może nawet była to ścieżka kiedyś przewidzian dla mnie? Może to jest właśnie mój problem? Mój – a nie tych ludzi?
Mam prawojazdy od 6.06.1981r., a samochodem jeżdżę chyba z 16 lat. Oczywiście mam na koncie listę różnych stłuczek i podobnych sytuacji. Ale nigdy dotąd nie miałem regularnej kolizji. Jednak właśnie to mnie spotkało w miniony poniedziałek. :(
Wracałem do Andrychowa po firmowym spotkaniu opłatkowym i stałem na czerwonym świetle na skrzyżowaniu pod Tesco (ul.Kapelanka, przy skręcie na Kobieżyńską) – aż tu nagle usłyszałem odgłos hamowania i natychmiast potem ktoś uderzył w tył mojego samochodziku.
Telefon piknął. Zerkam: „Tatusiu, mama kupila termometr i zauwila stul i krzesla i wpisalam do zeszytu lektur brzechwe”. Tiaaa ….
Jak zacząć? Czyli jak zacząć tę witrynę? Można się biedzić nad jakąś sensowną odpowiedzią, albo podejść pragmatycznie – zwyczajnie: zacząć. :-) I ta też zrobię. Zaczynam …
Nie będę już prowadził czegoś, co zwykło się nazywać „stroną domową” – nie mam czasu. Zaś bagaż przemyśleń, uwag i innych uszczypliwości jest. Chyba będę go tu ujawniał. Nie wiem, po co? Być może dla zabawy lub „satysfakcji” (cokolwiek to może znaczyć).
Zapewne to nic dziwnego. Oczywiście podziwiam go jako sportowca – chyba od czasów Łuszczka (kto go teraz pamięta?) nie mieliśmy w sportach zimowych zawodnika tej klasy. Cieszę się, że wygrywał w poprzednim sezonie (letnie zawody pominę) i nadal trzyma się wyśmienicie w obecnym wydaniu Pucharu Świata. Polacy potrzebowali takich sportowych idoli. Widać to wyraźnie po całym szumie, który nastąpił wokół piłkarzy Engela i wręcz manii na punkcie Małysza.